تهديد قرار مي دهد.
فريبا عربگل در گفت و گو با ايرنا افزود: علت اصلي اضطراب جدايي، نگراني شديدي
است كه كودك هنگام جدا شدن از اشخاص مهم زندگي خود به ويژه مادر و پدر تجربه مي‌كند.
وي اظهار داشت: كودك هنگام جدايي، نگران آسيب ديدن والدين يا خودش، از دست دادن والدين و يا رخ دادن حادثه‌اي ناگوار و اتفاقي ناخواسته مانند تصادف، قتل، گم كردن راه خانه و دزديده شدن است.
فوق تخصص روانپزشكي كودك و نوجوان خاطرنشان كرد، چنين كودكي در مقابل هر واقعه‌اي مانند تنها خوابيدن، تنها ماندن در منزل، رفتن به مهد كودك و مدرسه و بيرون رفتن از منزل كه منجر به جدايي او از والدين مي شود، مقاومت نشان مي‌دهد.
به گفته عربگل، چنين كودكي حاضر نيست شب را در اتاق و رختخواب خودش بگذراند و گاه با فرياد و اعتراض و گاه با خواهش و التماس و چانه زدن مي خواهد با والدينش باشد.
وي ادامه داد: اين كودك ممكن است شب‌ها دچار رويا و كابوس‌هايي وحشتناك حول محور جدايي والدين از يكديگر شود.
اين استاد دانشگاه خاطرنشان كرد، كودكان 9 تا 12 ساله كه دچار اضطراب جدايي مي شوند، هنگام جدا شدن از والدين، ناراحتي شديدي را از خود بروز مي‌دهند در حالي كه نوجوانان با سن بيش از 12 سال، بيشتر از علايم جسمي مانند سردرد و حالت تهوع شاكي هستند.
وي تاكيد كرد، اضطراب جدايي در دوران بين 18 ماهگي تا 3 سالگي، يك پديده طبيعي و از مراحل تكاملي كودك است.
اين فوق تخصص روانپزشكي كودك و نوجوان گفت: اما چنانچه اضطراب شديد و طولاني مدت كودك تا سنين بالاتر ادامه يابد، غير طبيعي است و نياز به مداخله درماني دارد.
عربگل، خانواده‌هاي تك والدي، محيط پر از استرس و مشكلات خانوادگي مانند طلاق، جدايي، مرگ و نقل مكان را از جمله علل بروز اختلال اضطراب جدايي در كودكان برشمرد.
وي با اشاره به اينكه ممكن است براي كاهش اضطراب شديد كودك، نياز به مداخله دارويي باشد، افزود: بايد استرس‌هاي موجود در خانواده مانند طلاق، جدايي، بدرفتاري فيزيكي و هيجاني با كودك و مسايل ديگر مورد بررسي قرار گيرد.
اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تاكيد كرد، والدين نقش بسيار مهمي را در درمان اضطراب جدايي كودكان و نوجوانان ايفا مي‌كنند، والدين بايد با نيازهاي كودك براي داشتن امنيت و زندگي مستقل و غيروابسته، آشنا باشند و آن را درك كنند.